Problemy zapylaczy

24 lutego 2020

Pszczoły

Masowe ginięcie pszczół znane jako CCD (Colony Collapse Disorder) zostało odkryte w Stanach Zjednoczonych po zimie 2006/2007 i potwierdzone po kolejnym okresie zimowym 2007/2008 (vanEngelsdorp et al. 2009). Objawiało się szybkim ubytkiem w liczbie dorosłych robotnic, ale bez widocznych martwych osobników w ulu lub jego pobliżu oraz podatnością na szkodniki oraz pasożyty. W trakcie badań okazało się, że kolonie dotknięte CCD nie wykazują większych różnic w stosunku do zdrowych kolonii jeśli chodzi o wielkość, czy odżywienie osobników. Różnice pojawiły się natomiast w ilości patogenów, którymi dotknięte były kolonie- kolonie z CCD posiadały większą ilość współwystępujących patogenów niż zdrowe kolonie. Niestety brak martwych osobników uniemożliwił zbadanie przyczyny ich śmierci i tym samym zidentyfikowanie głównej przyczyny pojawiania się CCD.

Kolejne artykuły badające wpływ pestycydów pozwoliły stwierdzić, że długotrwały kontakt z nikotynoidami powoduje upośledzenie odporności pszczół i wzrost ich podatności na choroby pasożytnicze (Peltis et al. 2012). Zaś połączenie zatrucia pestycydami i zakażenia pasożytami powoduje wzrost śmiertelności oraz osłabienie całej kolonii i może wywoływać CCD (Alaux et al. 2009).

Trzmiele

Najnowsze doniesienia koncentrują się na obserwowanym spadku liczebności populacji trzmieli. Zbadano 66 gatunków trzmieli zamieszkujących Amerykę Północną oraz Europę (Soroye et al. 2020). Stwierdzono wyraźny spadek ich liczebności szczególnie na obszarach, które w ostatnich latach stały się gorętsze lub zanotowały większe wahania temperatur. Inne zagrożenia mogące wpływać na trzmiele obejmują pestycydy, utratę naturalnych, bardziej zróżnicowanych siedlisk, zmiany szaty roślinnej powiązaną ze zmianą klimatu oraz niebezpieczeństwo pochodzące od gatunków inwazyjnych. Gatunki inwazyjne obejmują również obce gatunki, które ludzie sprowadzają w wyniku zaniku naturalnie występujących na danym terenie zapylaczy (nationalgeographic.com).

Bioróżnorodność

Odnotowano również spadek o 75% ogólnej biomasy owadów latających (Hallmann et al. 2017). Badania prowadzono przez 27 lat na obszarach chronionych w Niemczech. Nie stwierdzono jednakże co może być główną przyczyną tak dużych zmian, autorzy podejrzewają zmiany klimatu i presję rolnictwa. Zwłaszcza, że wpływ rolnictwa na populację owadów i odżywiających się nimi ptaków został już potwierdzony w innych badaniach (Benton et al. 2002). Autorzy łączą spadek liczebności owadów z intensyfikacją działań rolnictwa konwencjonalnego obejmującą m.in.: stosowanie środków ochrony roślin.

Podobny trend spadkowy odnotowano w stosunku do całości bioróżnorodności we wszystkich regionach świata (Science News 2018). Za największe problemy odpowiadają drastyczne przekształcanie naturalnych siedlisk oraz zanieczyszczenie środowiska i zmiany klimatu. W obliczu rosnącej populacji ludzi i wzrastającego zapotrzebowania na pokarm, spadek bioróżnorodności, szczególnie wśród owadów zapylających to bardzo niepokojący trend.

 

 

Bibliografia:

vanEngelsdorp, D. et al. 2009: Colony Collapse Disorder: A Descriptive Study, PLOS ONE 4(8).

Peltis S., J. et al. 2012: Pesticide exposure in honey bees results in increased levels of the gut pathogen Nosema, Naturwissenschaften 99(2): 153-158.

Alaux, C. el al. 2010: Interactions between Nosema microspores and a neonicotinoid weaken honeybees (Apis mellifera), Environ Microbiol. 12(3): 774-782.

Hallmann, A. C. et al. 2017: More than 75 percent decline over 27 years in total flying insect biomass in protected areas. PLOS ONE.

Benton, T. G., Bryant, D. M., Cole, L., Crick, H. Q. P. 2002: Linking agricultural practice to insect and bird populations: a historical study over three decades. Journal of Applied Ecology 39 (4): 673-687.

Science News 2018: Biodiversity and nature’s contribution continue dangerous decline, scientists warn.